Bycie bibliotekarzem nie koliduje z wojowaniem. Wszak nie spodziewam się by biblioteka była zawalana od razu stosami dzieł. Tak naprawdę, jest to ranga przynosząca satysfakcję. Zwłaszcza dla kogoś kto lubi czytać opowiadania i poezję, bo wszystko oczywiście należy sprawdzić przed opublikowaniem.

Dumna była, że Królowa Kitana i jej pozwoliła udział brać w wyborach. Czuła się z tego powodu wspaniale. O wyznaczonej godzinie pojawiła się w sali głównej, gdzie niedługo pojawić się mieli kandydaci. Na sobie miała kremową, wytworną suknie ze złotymi zdobieniami. Na głowie jej widniał srebrny diadem. Nie lubiła rzucać się w oczy. Jednak bądź co bądź, było to oficjalne spotkanie. Nie mogła pozwolić sobie by zbezcześcić rangę jaką jej powierzono. Cztery wysokie krzesła i dwa niskie stały za pięknie zdobionym biurkiem. Zajęła więc jedno z niskich, wiedziała, że wysokie należą do Władców. Usiadła i czekała.. Godziny wlokły się niemiłosiernie. W końcu pojawiła się... nimfa. Na ustach kobiety pojawiło się lekkie zdziwienie. Uśmiechnęła się jednak do niej życzliwie.
- Moje oczy radują się widząc tak piękną i chętną istotę, jak ty. - powiedziała wolno, spokojnie. Na biurku leżały jakieś papiery. Nie spojrzała jednak na nie. Patrzyła na nimfę. - Chciałabym, żebyś odpowiedziała mi na kilka pytań. Po pierwsze. Jak się nazywasz, Moja Droga. Bym mogła sprawdzić, czy papiery odpowiednie, godne mieszkańca, otrzymałaś. Po drugie. Dlaczego bibliotekarka? Proszę, powiedz coś więcej o sobie. Jakie masz wyobrażenie na temat tej rangi. I po trzecie. Słyszałam, że Książę Vereal spisuje dzieje, historię tej Krainy. Czy będziesz w stanie poświęcić kilka chwil swego czasu by mu w tym pomóc? - zamilkła. Oparła się wygodnie, czekając co nimfa odpowie.

Elf siedział, znudzony bezczynnością i nudnawą rozmową z Płomykiem. Mały Ognik był wesoły i energiczny, ale jako rozmówca na dłuższą metę był nieznośny. Właśnie poprawiał swoją szatę o kolorze ognia, z popielnymi wzorcami przeplatanych złotą nicią. Właśnie srebrna korona przekrzywiała się na jego głowie i o to weszła owa driada, rusałka czy też inna nimfa - nie widział między nimi różnicy, gdyż sprawa była prosta - one nie kochają ognia, a jego rasa kocha ogień, toteż więzy między tymi rasami nie były ciepłe. Jednakże książę nie powinien mieć uprzedzeń rasowych, toteż poprawił koronę, wysłuchał Vivarry, Naamy, Kitany, a potem sam rzekł:

- Witaj, nieznajoma. Mam nadzieję, że odpowiesz na wcześniej zadane pytania, a ja mam małe zadanie dla Ciebie. Otóż, każdy bibliotekarz powinien być dobrym bajarzem, trubadurem bądź poetą, czy wszystkim naraz, toteż, aby sprawdzić Twoją wiedzę - opowiedz nam jakiś mit związany z naszą krainą.